Προοδευτική Οστεοποιός Ινοδυσπλασία (FOP)

Προοδευτική Οστεοποιός Ινοδυσπλασία (FOP)

Fibrodysplasia Ossificans Progressive

ORPHA:337
Ορισμός

Η Προοδευτική Οστεοποιός ινοδυσπλασία (FOP) είναι μια σοβαρή κληρονομική διαταραχή του συνδετικού ιστού που χαρακτηρίζεται από συγγενείς δυσπλασίες των μεγάλων δακτύλων και προοδευτική ετεροτοπική οστεοποίηση που σχηματίζει ποιοτικά φυσιολογικό οστό σε χαρακτηριστικές εξωσκελετικές θέσεις.

Eπιδημιολογία

Ο παγκόσμιος επιπολασμός είναι περίπου 1/2.000.000. Δεν υπάρχει κανένας γεωγραφικός εθνικός ή φυλετικός παράγοντας προδιάθεσης.

Κλινική περιγραφή

Τα παιδιά που πάσχουν από FOP δεν παρουσιάζουν ιδιαιτερότητες κατά τη γέννηση, εκτός από συγγενείς δυσπλασίες των μεγάλων δακτύλων του ποδιού, δυσμορφία πρώτου μετατάρσιου και/ή μια φάλαγγα. Κατά τη διάρκεια της πρώτης δεκαετίας της ζωής τους, παρουσιάζονται σποραδικά επεισόδια επώδυνων οιδημάτων των μαλακών ιστών (εξάρσεις) που συχνά επισπεύδονται από τραυματισμό μαλακών ιστών, ενδομυϊκές ενέσεις, ιογενή λοίμωξη, μυϊκή διάταση, πτώσεις ή κόπωση. Εάν υπάρχει υποψία διάγνωσης FOP, οποιαδήποτε επεμβατική παρέμβαση (όπως βιοψία), που μπορεί να οδηγήσει σε εξάρσεις, αντενδείκνυται. Αυτές οι εξάρσεις μετατρέπουν τους σκελετικούς μύες, τους τένοντες, τους συνδέσμους, την περιτονία και τις απονευρώσεις σε ετεροτοπικό οστό, καθιστώντας αδύνατη την κίνηση. Έχουν περιγραφεί ασθενείς με άτυπες μορφές FOP οι οποίοι μπορεί να παρουσιάζουν είτε τα κλασικά χαρακτηριστικά της FOP συν ένα ή περισσότερα άτυπα χαρακτηριστικά (π.χ. παροδική απλαστική αναιμία, κρανιοφαρυγγίωμα, παιδικό γλαύκωμα ή καθυστέρηση ανάπτυξης) (FOP plus), ή παρουσιάζουν σημαντικές παραλλαγές σε ένα ή και στα δύο κλασικά χαρακτηριστικά της FOP (π.χ., φυσιολογικά μεγάλα δάκτυλα των ποδιών ή σοβαρά ελλείμματα στα δάκτυλα) (παραλλαγές FOP).

Αιτιολογία

Η τυπική μορφή FOP προκαλείται από μια επαναλαμβανόμενη ενεργοποιητική μετάλλαξη (617G>A, R206H) στο γονίδιο ACVR1 (ALK2) που κωδικοποιεί τον τυπου Υποδοχέα ακτιβίνης Α/κιναση, έναν υποδοχέα τύπου Ι της μορφογενετικής πρωτεΐνης των οστών (BMP-bone morphogenic protein). Οι ασθενείς με άτυπη FOP έχουν επίσης ετερόζυγες μεταλλάξεις σε διατηρημένα αμινοξέα του ACVR1.

Διαγνωστικές μέθοδοι

Η διάγνωση της FOP γίνεται με κλινική αξιολόγηση. Οι απλές ακτινογραφίες μπορούν να τεκμηριώσουν πιο λεπτές ανωμαλίες του μεγάλου δακτύλου και την παρουσία ετεροτοπικής οστεοποίησης. Διατίθεται γενετική εξέταση για την επιβεβαίωση της πάθησης.

Διαφορική διάγνωση

Η διαφορική διάγνωση περιλαμβάνει προοδευτική οστική ετεροπλασία, οστεοσάρκωμα, λεμφοίδημα, σάρκωμα μαλακών ιστών, δεσμοειδείς όγκους, επιθετική νεανική ινωμάτωση και μη κληρονομική (επίκτητη) ετεροτοπική οστεοποίηση.

Δρ Γιώργος Τροβάς, Ενδοκρινολόγος, Εργαστήριο Έρευνας Παθήσεων Μυοσκελετικού Συστήματος, ΕΚΠΑ – Νοσοκομείο ΚΑΤ.

Προγεννετική διάγνωση

Ο προγεννητικός έλεγχος δεν είναι ακόμη ευρέως διαθέσιμος.

Γενετική συμβουλευτική

Αν και οι περισσότερες περιπτώσεις της FOP είναι σποραδικές (μη κληρονομικές μεταλλάξεις), υπάρχει και ένας μικρός αριθμός κληρονομικών περιπτώσεων FOP όπου σε αυτές η νόσος κληρονομείται με αυτοσωμικό επικρατή τρόπο.

Διαχείριση και θεραπεία

Προς το παρόν, δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, αλλά ένας σύντομος κύκλος 4 ημερών υψηλής δόσης κορτικοστεροειδών, που χορηγείται εντός των πρώτων 24 ωρών από την έξαρση. Η χορήγηση των κορτικοστεροειδών μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της έντονης φλεγμονής και του οιδήματος των ιστών που παρατηρούνται στα πρώιμα στάδια της νόσου. Η προληπτική διαχείριση βασίζεται σε προφυλακτικά μέτρα κατά των πτώσεων (π.χ. βελτίωση της ασφάλειας του νοικοκυριού, χρήση προστατευτικού καλύμματος κεφαλής), της αναπνευστικής ανεπάρκειας (π.χ. σπιρομέτρηση) και των ιογενών λοιμώξεων.

Από την ανακάλυψη του γενετικού αιτίου της ασθένειας και μετα υπάρχει εντατική έρευνα για την ανάπτυξη ειδικής θεραπείας και διάφορα πειραματικά φάρμακα βρίσκονται σε διάφορες φάσεις ανάπτυξης.

Πρόγνωση

Το προσδόκιμο ζωής για τα άτομα που πάσχουν από τη νόσο είναι κατά μέσο όρο 40 έτη. Αρκετοί ασθενείς θα χρειαστούν αναπηρικό καροτσάκι στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας της ζωής τους. Η πιο συχνή αιτία θανάτου είναι οι επιπλοκές του συνδρόμου θωρακικής ανεπάρκειας.

Χρήσιμοι σύνδεσμοι:

Σχετικές Δημοσιεύσεις: PudMed

Κλινικές Δοκιμές: ClinicalTrials.gov

European Reference Network: ERN RITA

Εξειδικευμένα Ελληνικά Κέντρα: Εργαστήριο Έρευνας Μυοσκελετικών Παθήσεων, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νοσοκομείο ΚΑΤ

Οργανώσεις Ασθενών: IFOPA , Συλλογος Σκελετικής Υγείας Πεταλούδα

Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτόν τον ιστότοπο παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Το υλικό δεν προορίζεται σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει την επαγγελματική ιατρική περίθαλψη από εξειδικευμένο ειδικό και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως βάση για διάγνωση ή θεραπεία.

Πηγή: Orphanet

Εμπειρογνώμονας Orphanet: Δρ Kaplan FREDERICK – Δρ Robert PIGNOLO – Δρ Eileen SHORE.

Τελευταία ενημέρωση Orphanet: Μάρτιος 2021

Επιστημονική επιμέλεια: Δρ Γιώργος Τροβάς, Ενδοκρινολόγος, Εργαστήριο Έρευνας Παθήσεων Μυοσκελετικού Συστήματος, ΕΚΠΑ-Νοσοκομείο ΚΑΤ

 

Η σελίδα έχει δημιουργηθεί με τη στήριξη της IPSEN Greece.