Πρωτοπαθής αυτοάνοση θρομβοπενία (ITP)
Πρωτοπαθής αυτοάνοση θρομβοπενία
Immune thrombocytopenia (ITP)
ORPHA:3002
Ορισμός
Η πρωτοπαθής αυτοάνοση θρομβοπενία (ITP) είναι μία σπάνια αυτοάνοση διαταραχή πήξης του αίματος που χαρακτηρίζεται από μεμονωμένη θρομβοπενία (αριθμός αιμοπεταλίων <100.000/microL) και απουσία οποιασδήποτε υποκείμενης διαταραχής που μπορεί να σχετίζεται με θρομβοπενία.
Eπιδημιολογία
Η ετήσια συχνότητα εμφάνισης (επιπολασμός) υπολογίζεται μεταξύ 1/25.600-37.000 στην Ευρώπη, με αναλογία γυναικών προς άνδρες 1,3:1. Αν και η ITP μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, η εμφάνισή της στους άντρες έχει κατανομή με δύο μέγιστες συχνότητες, μια στους άντρες ηλικίας κάτω των 28 ετών και μια τους άντρες ηλικίας άνω των 60 ετών.
Κλινική περιγραφή
Οι ασθενείς με ITP παρουσιάζουν κίνδυνο αιμορραγίας. Η πάθηση ορίζεται ως σοβαρή όταν η αιμορραγία είναι επαρκής για να δικαιολογήσει θεραπεία ή όταν η εμφάνιση νέων αιμορραγικών συμπτωμάτων απαιτεί πρόσθετη θεραπευτική παρέμβαση. Η νόσος είναι ασυμπτωματική στο ένα τρίτο των περιπτώσεων. Η βλεννογονοδερματική αιμορραγία με πορφύρα είναι η πιο συχνή κλινική εκδήλωση, που συνήθως εμφανίζεται όταν ο αριθμός των αιμοπεταλίων είναι κάτω από 30.000/microL. Σοβαρή σπλαχνική αιμορραγία (αιματουρία, γαστρεντερική αιμορραγία ή εγκεφαλομηνιγγική αιμορραγία) παρατηρείται κυρίως όταν η θρομβοπενία είναι κάτω από 10.000/microL και είναι σπάνια. Η σπλαχνική αιμορραγία εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένους με συνπάρχουσες παθήσεις ή σε παιδιά στα οποία η νόσος συχνά αυτοπεριορίζεται. Ωστόσο, τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν σοβαρά προβλήματα αιμορραγίας παρά τους πολύ χαμηλούς αριθμούς αιμοπεταλίων. Ανάλογα με τη διάρκεια της νόσου, η ITP ταξινομείται σε νεοδιαγνωσθείσα, επίμονη (διάρκεια 3-12 μήνες) και χρόνια (διάρκεια μεγαλύτερη από 12 μήνες). Χρόνια ITP εμφανίζεται σε περίπου 30% των παιδιών και σε περίπου 70% των ενηλίκων.
Αιτιολογία
Η αιτιολογία είναι άγνωστη. Ωστόσο, η προέλευση της νόσου δεν είναι γενετική καθώς οι οικογενειακές περιπτώσεις είναι εξαιρετικά σπάνιες. Η καταστροφή των αιμοπεταλίων, που προκαλείται από αυτοαντισώματα κυρίως στον σπλήνα, σχετίζεται τόσο με μειωμένη παραγωγή αιμοπεταλίων όσο και με επιδράσεις που προκαλούνται από τα Τ-κύτταρα.
Διαγνωστικές μέθοδοι
Μια πιθανή διάγνωση τίθεται όταν το ιστορικό, η φυσική εξέταση, η πλήρης αιματολογική εξέταση και η εξέταση του επιχρίσματος περιφερικού αίματος δεν υποδηλώνουν άλλες αιτιολογίες για τη θρομβοπενία. Δεν υπάρχει πρότυπο τεστ που να μπορεί να τεκμηριώσει αξιόπιστα τη διάγνωση. Μια θετική απόκριση στην ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIg) και/ή σε στεροειδή επιβεβαιώνει τη διάγνωση. Στην ITP ο μυελός των οστών είναι φυσιολογικός και η αναρρόφηση μυελού των οστών ενδείκνυται κυρίως σε ασθενείς ηλικίας άνω των 60 ετών, σε περίπτωση ανωμαλιών άλλων κυτταρικών γραμμών, όταν η θρομβοπενία είναι ανθεκτική σε αρχικές θεραπείες ή όταν υπάρχουν υπόνοιες για άλλες διαγνώσεις όπως μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (MDS). Εκτός από τη μορφολογική αξιολόγηση, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο κυτταρογενετικής εξέτασης.
Δρ Γεωργία Καϊάφα, Επίκουρη Καθηγήτρια Αιματολογίας Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Διαφορική Διάγνωση
Η διαφορική διάγνωση θα πρέπει να περιλαμβάνει εξέταση δευτερογενούς ITP (προκαλούμενη από φάρμακα), αυτοάνοσα νοσήματα (όπως συστηματικός ερυθηματώδης λύκος), λοίμωξη από HIV και ηπατίτιδα C. Σε ηλικιωμένους ασθενείς, θα πρέπει πρώτα να αποκλειστούν τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (MDS). Στα παιδιά, οι κληρονομικές θρομβοπενίες συχνά διαγιγνώσκονται λανθασμένα ως ITP. Η ITP μπορεί να συσχετιστεί με σύνδρομα γενετικής ανοσοανεπάρκειας (συνήθως κοινή μεταβλητή ανοσοανεπάρκεια) και παρατηρείται κυρίως σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες.
Διαχείριση και θεραπεία
Η θεραπευτική αγωγή πρέπει να προσαρμόζεται τόσο στη βαρύτητα της νόσου όσο και στην ηλικία του ασθενούς. Κατά τη διάγνωση, τα παιδιά με ήπια ή και μέτρια αιμορραγία μπορούν να αντιμετωπιστούν με παρακολούθηση. Η θεραπεία σπάνια ενδείκνυται σε ενήλικες με αριθμό αιμοπεταλίων πάνω από 20 έως 30x10xp9/L και με απουσία αιμορραγίας. Τα κορτικοστεροειδή (από του στόματος πρεδνιζόνη ή σύντομη θεραπεία δεξαμεθαζόνης) είναι η τυπική θεραπεία πρώτης γραμμής. Η χρήση ενδοφλέβιας ανοσοσφαιρίνης θα πρέπει να προορίζεται για ασθενείς με σοβαρή αιμορραγία (η βαθμολογία αιμορραγίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει τους γιατρούς για την ένδειξη IVIg) που δεν ανταποκρίνονται στην πρεδνιζόνη ή για τους σπάνιους ασθενείς με αντενδείξεις στα στεροειδή. Σε περίπτωση χρόνιας σοβαρής ITP, η σπληνεκτομή χρησιμοποιείται ως θεραπεία αναφοράς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, βιολογικά φάρμακα (όπως rituximab, eltrombopag, romiplostim) και ακόμη και ανοσοκατασταλτικά (όπως η μυκοφαινολάτη μοφετίλ) μπορούν πλέον να θεωρηθούν εναλλακτική της σπληνεκτομής ως θεραπεία δεύτερης γραμμής για ασθενείς ανθεκτικούς σε θεραπείες πρώτης γραμμής. Η θεραπεία θα πρέπει να εξατομικεύεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ασθενούς.
Πρόγνωση
Το ποσοστό θνησιμότητας είναι γενικά κάτω του 2%, αλλά μπορεί να υπερβαίνει το 10% στις σπάνιες περιπτώσεις ασθενών που είναι ανθεκτικοί σε θεραπείες πρώτης και δεύτερης γραμμής (συμπεριλαμβανομένης της σπληνεκτομής).
Χρήσιμοι σύνδεσμοι:
Σχετικές Δημοσιεύσεις: PubMed
Κλινικές Δοκιμές: Clinicaltrials.gov
European Reference Network: EuroBloodNet
Εξειδικευμένο Ελληνικό Κέντρο:Αιματολογικές κλινικές
Οργανώσεις Ασθενών: International ITP Alliance
Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτόν τον ιστότοπο παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς. Το υλικό δεν προορίζεται σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει την επαγγελματική ιατρική περίθαλψη από εξειδικευμένο ειδικό και δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως βάση για διάγνωση ή θεραπεία.
Εμπειρογνώμονας: Δρ. Bertrand GODEAU
Τελευταία ενημέρωση: Ιούνιος 2020
Πηγή : Orphanet